Verspringende ikvorm

Ik ben een boek aan het lezen of eigenlijk aan het luisteren. Het boek is in de ikvorm. Dit gebeurd in veel boeken. Het geeft je het gevoel dicht bij de hoofdpersoon te staan. De ikvorm is dan ook bijna altijd de hoofdpersoon. Of zoals ik wel eens eerder noemde de held, mijn held.

Zo ook dit boek. De hoofdpersoon werkt in het kapitool in Washington. Leuk voor mij want ik ben twee keer in Washington geweest. Dus ik leef mij helemaal in de hoofdpersoon. Dat gaat 4 a 5 hoofdstukken goed. Totdat hij in de problemen komt en vermoord wordt. Weg ikvorm, weg hoofdpersoon, weg held. Alsof James bond vermoord zou worden in zijn film. Of de Cock of…

Vervolgens gaat het boek het volgende hoofdstuk verder in de ik vorm. Aangeslagen en geheel verward lees ik verder. Is er toch leven na de dood? Was hij toch niet dood? De ik vorm is versprongen naar een vriend van de vermoorde man. En hoe kan het ook anders die gaat uitzoeken waarom de eerst man vermoord is. Het duurt toch wel een paar hoofdstukken voordat ik aan de nieuwe ik gewend ben. Nu maar hopen dat deze het wel tot het einde van het boek volhoudt.

Ik wil toch wel een soort van Amerikaans happy ending….